თანამედროვე საერთაშორისო სამართლებრივი სისტემის მთავარი მახასიათებელი, „კლასიკურ“ საერთაშორისო სამართალთან შედარებით, არის ნორმატიული (სამართლებრივი) მცდელობა - კონტროლი გაეწიოს ძალის გამოყენებას. ძალის გამოყენება ყოველთვის მნიშვნელოვანი იყო სახელმწიფოებსშორის ურთიერთობაში, ვინაიდან სწორედ ძალის გამოყენების გზით (რომელსაცადრე ომთან აიგივებდნენ) შეეძლოთ სახელმწიფოებს მოეხვეჭათ რაც შეიძლება მეტიტერიტორია და გაეფართოვებინათ საზღვრები, შესაბამისად ჰქონოდათ მეტი ბუნებრივი თუ ადამიანური რესურსები და მსოფლიოს მბრძანებლებიგამხდარიყვნენ. რა შემთხვევაშია საერთაშორისო კანონმდებლობით ძალის გამოყენება დაშვებული, რა სამართლებრივი აქტები არსებობს ამ საკითხის რეგულირებისთვის და არის თუ არა ისინი საკმარისი? ამ თემაზე გთავაზობთ თავისუფალი უნივერსიტეტის სამართლის სკოლის სტუდენტის, მარინე კაპანაძის ნაშრომს. იხ. ნაშრომი სრულად >>>ძალის გამოყენება საერთაშორისო სამართალში